Σήμερα μιλάμε με την Αλεξάνδρα Καρακατσάνη με αφορμή το έργο όπου παρουσιάζει και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Αλκμήνη για ...δεύτερη χρονιά, το "ΑΚΑΛΥΠΤΗ ΣΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ"
Η Αλεξάνδρα πραγματικά ζωγραφίζει επί σκηνής και παραδίδει μαθήματα υποκριτικής με αυτόν τον μονόλογο που έχει γράψει η μητέρα της Ρούλα Καρακατσάνη και σκηνοθετεί υποδειγματικά ο Μανώλης Ιωνάς.
Συναντηθήκαμε στο τέλος της παράστασης και πάντα γεμάτη χαρά και ενέργεια μας μιλούσε για όλα και για όλους με πολύ καλή διάθεση και κέφι. Μας εξηγεί την ετυμολογία της λέξης αγάπη και μας εκμυστηρεύεται πόσο πολύ τις αρέσει που στο έργο έχει τη δυνατότητα να σπάει τα δεσμά μιας ιεράρχησης, μιας σύμβασης.
Για το θεατρικό της μέλλον μας λέει πως έχει πάρα πολλά σχέδια στη σφαίρα του απραγματοποιητου και τι αρέσει ο αυτοσχεδιασμός που υπάρχει καθόλη τη διάρκεια του έργου, ο οποίος και απελευθερώνει το θέατρο και εκείνη.
Ας διαβάσουμε την συνέντευξη που έδωσε στον Στέφανο Καρυδάκη.
Αλεξάνδρα Καρακατσάνη: Ήταν η ίδια η ζωή η ζωή μου η ζωή σου η ζωή μας έτσι όπως μου την αποκαλύπτει η μητέρα μου στην ακάλυπτη. Ήταν το θέλω τις αφύπνισης που μου προκάλεσε το κείμενο αυτό. όπου λέει πως ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου είναι να ξυπνήσεις
Σ.Κ: Πως πιστεύεις ότι ο σουρεαλισμός, η ειλικρίνεια και το χιούμορ συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια ισχυρή έκφραση;
Α.Κ: Είναι στάση οπτική είναι ο τρόπος που βρούμε σε αυτή την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας που είναι η ζωή
Σ.Κ: Η φαντασία λειτουργεί ως διέξοδο σε έναν κόσμο που περιγράφετε ως "αιχμαλωσία της εύθραυστης καθημερινότητας"; και πως;
Α.Κ: Η φαντασία είναι συνώνυμο σχεδόν τις υπέρβασης αυτής της πνευματικής ανύψωσης, στο μή πραγματικό πυροδοτεί ένα ταξίδι μία απελευθέρωση αν μπορείς να το φανταστείς μπορείς να το κάνεις
Σ.Κ: Πως πιστεύεις ότι ο σουρεαλισμός, η ειλικρίνεια και το χιούμορ συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια ισχυρή έκφραση;
Α.Κ: Είναι στάση οπτική είναι ο τρόπος που βρούμε σε αυτή την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας που είναι η ζωή
Σ.Κ: Η φαντασία λειτουργεί ως διέξοδο σε έναν κόσμο που περιγράφετε ως "αιχμαλωσία της εύθραυστης καθημερινότητας"; και πως;
Α.Κ: Η φαντασία είναι συνώνυμο σχεδόν τις υπέρβασης αυτής της πνευματικής ανύψωσης, στο μή πραγματικό πυροδοτεί ένα ταξίδι μία απελευθέρωση αν μπορείς να το φανταστείς μπορείς να το κάνεις
Σ.Κ: Πώς η πατριαρχική κοινωνία επηρεάζει την αφήγηση και την ανάπτυξη του θέματος;
Σ.Κ: Η αγάπη και η τρυφερότητα εμφανίζονται ως θεμέλια στο έργο. Πιστεύεις ότι ο κόσμος δίνει αγάπη και τρυφερότητα με ανιδιοτέλεια ή περιμένει ανταπόδοση;
Α.Κ: Μα είναι δημιούργημα της κοινωνίας αυτής το θέμα του έργου αυτή η ακάλυπτη ψυχή που εκμηδενίζεται, το σώμα ακάλυπτο και αυτό στις φιγούρες της ανδρικής παρουσίας στη ζωή της ζωή μας.
Α.Κ: Η αγάπη ύπταται είναι πέραν του εγώ λέγεται ότι η ετυμολογία της λέξης αγάπη είναι άγαν+πάω. Δηλαδή πάω στην υπερβολή Ε, και όταν φτάσω εκεί δεν περιμένω τίποτα άλλο
Σ.Κ: Σε όλη την διάρκεια του έργου, μία θάλασσα συναισθημάτων και διαδρομών προσδίδει βάθος στην εμπειρία του θεατή. Πως αντιδρούν οι θεατές;
Α.Κ: Το θέατρο είναι μια ζωντανή τέχνη. Κάθε παράσταση είναι μοναδική. Στο έργο έχω τη δυνατότητα να σπάω τα δεσμά μιας ιεράρχησης μιας σύμβασης. Είναι στιγμές που η ταύτιση ηθοποιού θεατή είναι αμοιβαία με το κοινό. Αυτό σπάει και τις μεταξύ μας συμβάσεις και τυπικότητες. Έχουμε πια γνωριστεί!
Σ.Κ: Πώς η εξομολόγηση στο έργο λυτρώνει τον θεατή και πώς καταφέρνει να σπάσει τα σκηνικά όρια;
Α.Κ: Είναι αυτό που είπες αυτή η θάλασσα συναισθημάτων και διαδρομών που δίνει βάθος στην εμπειρία του θεατή που τον κάνει να ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας όπως η ακάλυπτοι. Ο αυτοσχεδιασμός που υπάρχει καθόλη τη διάρκεια του έργου απελευθερώνει και το θέατρο και εμένα
Σ.Κ: Το γέλιο λειτουργεί ως αγωγός της σκέψης και δημιουργεί ένα φωτεινό πλάσμα που γίνεται σύμβολο ελπίδας. Πως βλέπεις να λειτουργεί αυτό στην κοινωνία μας;
Α.Κ: Αν θες να πεις τους άλλους την αλήθεια κάν τους να γελάσουν αλλιώς θα σε σκοτώσουν έλεγε ο oscar wild
Σ.Κ: Τα επόμενα σχέδιά σου ποια είναι;
Α.Κ: Θα γελάει ο θεός μαζί μου έχω πολλά στη σφαίρα του απραγματοποίητου ακόμα
Σ.Κ: Εάν είχες τον πατέρα σου τώρα εδώ μπροστά σου, τι θα του έλεγες;
Α.Κ: Σε αγαπάω , πάμε να παίξουμε;
Σ.Κ: Τα επόμενα σχέδιά σου ποια είναι;
Α.Κ: Θα γελάει ο θεός μαζί μου έχω πολλά στη σφαίρα του απραγματοποίητου ακόμα
Σ.Κ: Εάν είχες τον πατέρα σου τώρα εδώ μπροστά σου, τι θα του έλεγες;
Α.Κ: Σε αγαπάω , πάμε να παίξουμε;
Σ.Κ: Πες μας ένα αγαπημένο σου τραγούδι και γιατί;
Α.Κ: Το δρόμοι παλιοί του Μίκυ σε στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη
Η μητέρα μου πάντα τραγουδούσε όταν έκανε δουλειές στο σπίτι σε σπίτια φίλων σε ταβέρνες στο αυτοκίνητο στους δρόμους σε δρόμους της θεσσαλονίκης τη θυμάμαι να το τραγουδάει το πρώτο τραγούδι που έμαθα
Κλείνουμε λοιπόν με αυτό το όμορφο τραγούδι. Σ' ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα μας, και είμαστε σε αναμονή των επόμενων θεατρικών σου βημάτων.
Η μητέρα μου πάντα τραγουδούσε όταν έκανε δουλειές στο σπίτι σε σπίτια φίλων σε ταβέρνες στο αυτοκίνητο στους δρόμους σε δρόμους της θεσσαλονίκης τη θυμάμαι να το τραγουδάει το πρώτο τραγούδι που έμαθα
Κλείνουμε λοιπόν με αυτό το όμορφο τραγούδι. Σ' ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα μας, και είμαστε σε αναμονή των επόμενων θεατρικών σου βημάτων.
