Συναρπαστικό, χωρίς να είναι επιτηδευμένο ή να εκβιάζει συναισθήματα το Draw with me του Κωνσταντίνου Βενετόπουλου, είναι το ντοκιμαντέρ για τον Μπρέντον, τον τρανς έφηβο, ανιψιό της Τζένιφερ Λόπεζ ,που αφηγείται την ιστορία του.
...................................
Τα σχέδια του Brendon σε εκατοντάδες χαρτιά ή στους τοίχους του εφηβικού του δωματίου ήταν για χρόνια σκοτεινά, μαύρα, ασφυκτικοί λαβύρινθοι, ένα μια Κραυγή του Μουνκ με την υπογραφή ενός έφηβου το 2020. Σκιές παντού, δεκάδες μάτια να κοιτάζουν με τρόπο πνιγηρό, σώματα καταδιωκόμενα. Ηταν οι δημιουργίες του Μπρέντον από το Μπρονξ στα πρώτα δύσκολα χρόνια της εφηβείας, όταν αρχικά συνειδητοποίησε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι είναι ένα αγόρι παγιδευμένο σε γυναικείο σώμα. Αλλά και όταν στη συνέχεια έκανε την αποκάλυψη στη μητέρα του, όταν αυτή βρήκε τους επιδέσμους που χρησιμοποιούσε για να σφίγγει, να εξαφανίζει το στήθος του κάτω από την μπλούζα.
Η Λίντα Λόπεζ και ο Μπρέντον στα τελευταία λεπτά του Draw with Me.
Το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Draw with Me», είναι η ιστορία αυτού του αγοριού, που αυτοπροσδιορίζεται ως τρανς με δυσφορία φύλου και επιθυμεί να του απευθύνονται χρησιμοποιώντας τις λέξεις they, their, them. Αυτοί, αυτών, αυτούς αντί για το «αυτό» το it, που φέρει αυτή την στερητική διάσταση της προσωπικότητας. Στο ντοκιμαντέρ για την πορεία του προς το φως μιλά ο ίδιος, οι γονείς του, και οι θείες του, με πρώτη την Τζένιφερ Λόπεζ, αδελφή της μητέρας του και περήφανη, μονίμως βαθιά συγκινημένη για τη δύναμη του Μπρέντον.
O Mπρέντον στο πρώτο μέρος του φιλμ. Η ζωγραφική του έφευγε από το χαρτί και έφτανε πάνω στο δέρμα του, καθώς ο ίδιος έδινε αγώνα για να αρθρώσει και επιβάλλει την ταυτότητά του.
Από τα σκοτεινά σκίτσα στο φως, η μικρού μήκους ταινία ντοκιμαντέρ που έχει μπει στον δρόμο για τα Οσκαρ, φέρει την σκηνοθετική υπογραφή του Κωνσταντίνου Βενετόπουλου και είναι παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση και του Ithaka Film. Ο Βενετόπουλος πραγματεύτηκε ένα δύσκολο θέμα, τον αγώνα ενός εφήβου που έφτασε ως την απόπειρα αυτοκτονίας. Kι όμως τελικά δημιούργησε ένα φωτεινό μονοπάτι. Ολο το φιλμ είναι μια γιορτή της ελευθερίας του ατόμου, της βούλησης, του αυτοπροσδιορισμού, της ταυτότητας. Με τρυφερότητα, ωμή ειλικρίνεια, ανεπιτήδευτα, χωρίς εκβιασμούς συναισθημάτων, Βλέποντας το, σκέφτηκα πως ναι, θα έπρεπε να προβάλλεται σε Γυμνάσια και Λύκεια. Ο,τι το κενό που υπάρχει στην εκπαίδευση για την κατάργηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων και την ενίσχυση της ταυτότητας των παιδιών είναι συντριπτική.
Στην ταινία, η μητέρα του Μπρέντον Λέσλι Αν, φλογισμένη, περιγράφει τα δάκρυα της πρώτης αποκάλυψης, το αρχικό σοκ και μετά το πώς στήριξε, θωράκισε τον Brendon. Μιλά στην καρδιά του θεατή, ακόμα και εξωλεκτικά. Είναι δε σαφής, συλλαβίζει σχεδόν και αποκωδικοποιεί δεδομένα σε ένα ευρύ κοινό που έχει άγνοια. «Σεξουαλική προτίμηση σημαίνει με ποιον πας στο κρεβάτι. Σεξουαλική ταυτότητα σημαίνει ως ποιος/α πας εσύ ο ίδιος στο κρεβάτι». Πλάι στον ελεγχόμενο χείμαρρο της μητέρας, υπάρχει μια μορφή σχεδόν σιωπηλή, ο πατέρας του Ρομπ. Μια μορφή όμως συγκλονιστική, που ακριβώς με τις σιωπές και τα σχεδόν υγρά μπλε μάτια του, χωρίς λέξεις, δίνει τον πιο ανθρώπινο και υπέρ της ελευθερίας τόνο στο ντοκιμαντέρ.
Ο Μπρέντον συζητά με την θεία του, τη δημοσιογράφο Λίντα Λόπεζ, μέσα στο δωμάτιό του κατά τη διάρκεια του φιλμ, ενώ στα λίγα λεπτά που ακολουθούν μετά την προβολή των τίτλων τέλους, τους βλέπουμε σε ένα ξέφωτο. Ένα χρόνο μετά τα γυρίσματα, ο Μπρέντον ήδη αλλαγμένος, η φωνή του αντρική σχεδόν, η αυτοπεποίθησή του στα ύψη. Ακτιβιστής, πιο πολιτικοποιημένος από ποτέ, διαυγής, ώριμος, με τις σκιές του παρελθόντος και τις σκέψεις αυτοκτονίας να είναι οριστικά πίσω του. Και πλέον δεν νιώθει σαν «φάντασμα, που οι άλλοι με κοιτούν αλλά δεν με βλέπουν».
Το πόστερ του ντοκιμαντέρ
Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η παρουσία της γιαγιάς του Μπρέντον και μητέρας της Τζένιφερ Λόπεζ. Οταν έλαβε το κοινό μέιλ που εστάλη σε όλα τα μέλη της ευρύτερης οικογένειας για να ενημερωθούν ότι ο Μπρέντον δεν θέλει να προσδιορίζεται ως κορίτσι, η αντίδραση της γιαγιάς ήταν εντυπωσιακή. Προσφέρθηκε να του δώσει ένα χρηματικό ποσό για να αλλάξει γνώμη! Μήνες μετά στέκεται με πίστη και θαυμασμό στο πλευρό του εγγονού της.
Ο Μπρέντον είναι πλέον δευτεροετής στο κολέγιο και σπουδάζει υποκριτική. Συνήγορος της αποδοχής, ο Μπρέντον έχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα για όσους είναι διεμφυλικοί/-ές: «Πιστέψτε μας όταν λέμε ποιοι/ποιες είμαστε.» Το φιλμ δημιουργήθηκε χάρη στην υποστήριξη του Ίδρυματος Ωνάση και της Ithaka Films και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν. Το Ιδρυμα Ωνάση είναι προφανές ότι εντείνει την παρουσία του στον χώρο της κινηματογραφικής δημιουργίας ως παραγωγός ή συμπαραγωγός, με το «Draw with Me» να αποτελεί το νέο του βήμα. Και ταυτόχρονα αποτελεί μια ακόμα ψηφίδα στις δράσεις και της ενέργειες που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια για την ορατότητα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ.
Το «Draw with me» παίζεται on demand στην Αμερική στην ArenaScreen μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου, ενώ συνεχίζεται να παρουσιάζεται online σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, αλλά και σε σημαντικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Αναμένοντας την ανακοίνωση της shortlist της Ακαδημίας Κινηματογράφου, το ντοκιμαντέρ διατίθεται για περιορισμένο χρόνο online τόσο για τους Φίλους της Στέγης στην Αθήνα όσο και για τα μέλη του εμβληματικού BAM της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ωνάση.
Πηγή: iefimerida.gr
