Έμαθε για τη γέννηση του γιου του πάνω στη σκηνή
Το αγοράκι της φωτογραφίας ήταν ο κορυφαίος ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Πρωταγωνίστησε σε...
περισσότερες από τριάντα κινηματογραφικές ταινίες.
περισσότερες από τριάντα κινηματογραφικές ταινίες.
Κέρδισε δύο φορές το βραβείο του πρώτου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και την καρδιά πλήθους θαυμαστριών. Για τα κορίτσια που έβλεπαν τις ασπρόμαυρες ταινίες του ήταν ο ακαταμάχητος άντρας που συνδύαζε αρρενωπότητα και αυθεντικότητα.
Παιδί μικροαστικής οικογένειας γεννήθηκε και μεγάλωσε στου Ζωγράφου.
Έχασε τον έναν αδερφό του σε ναυάγιο και τον άλλον σε δυστύχημα σε οικοδομή. Ο πατέρας του διατηρούσε κουρείο και εκείνος έκανε διάφορες δουλειές για να τον βοηθήσει. Δούλεψε εργάτης στη βιομηχανία και δεν ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Μεγάλη του αγάπη ήταν ο αθλητισμός. Ασχολήθηκε με το μπάσκετ, την κολύμβηση, αλλά τελικά τον κέρδισε το ποδόσφαιρο. Έτσι ο νεαρός αγωνίστηκε ως μεσοεπιθετικός στην αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό. Το ποδόσφαιρο του προσέφερε δόξα, αλλά όχι χρήματα. Πέρασε στη Νομική, την οποία γρήγορα εγκατέλειψε για να δώσει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή.
Μέχρι τα 19 μου χρόνια σχεδόν δεν ήξερε το θέατρο. Δεν είχε παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις, ίσως μόνο κάποιες επιθεωρήσεις. Δεν πίστεψε ότι θα γίνει σταρ, γρήγορα όμως αναδείχθηκε σ’ έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Στο πρόσωπό του ο Νίκος Φώσκολος βρήκε τον ιδανικό ήρωα για να ενσαρκώσει στο πανί τον φτωχό, αλλά τίμιο δημοσιογράφο, αστυνομικό, εργάτη.
Στα 32 του συμμετείχε στην παράσταση που άφησε εποχή και έπαιξε 320 βράδια στο Μπρόντγουεϊ. Χόρεψε στους ρυθμούς του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ στη πρεμιέρα, ειδοποιήθηκε με τηλεγράφημα για τη γέννηση του γιου του. Στον κινηματογράφο πήρε μέρος στις πιο επιτυχημένες κοινωνικές ταινίες και διακρίθηκε για το υποκριτικό του ταλέντο.
Η συμβολή του στην ανάπτυξη του Εθνικού Θεάτρου θεωρείται καταλυτική. Ως θιασάρχης κατάφερε να αναπτύξει την παιδική σκηνή του Εθνικού, το θεατρικό εργαστήρι, την πειραματική σκηνή, τον θίασο περιοδείας και συνολικά «εννέα σκηνές, να τρέχουν με ταχύτητα».
