Συνέντευξη: Η Άννα Σωτρίνη μιλάει με τον Στέφανο Καρυδάκη, με αφορμή το ανέβασμα της παράστασης "Τρύπιο βαρέλι" του Θεοδόση Πελεγρίνη στο θέατρο Αλκμήνη

Η Άννα Σωτρίνη σκηνοθετεί ξανά Θεοδόση Πελεγρίνη. Το νέο του έργο "Τρύπιο βαρέλι" που ...
όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου, πρόκειται για μια ιστορία του «Τίποτα» και των «Πάντων». 

Ένα έργο που αποτυπώνει τον άνθρωπο που βρίσκεται αντιμέτωπος με την ύπαρξή του, αναρωτώμενος την αξία και το νόημα του να ζει ενώ περιπλανάται σε έναν ακαθόριστο δρόμο φοβισμένος, αγνοώντας την παραδοξότητα του μέλλοντος, ένα έργο συναισθημάτων, πολλαπλών αλληλουχιών ζωής, καθημερινότητας, και ανθρώπων.

Καλύτερα όμως να μας μιλήσει η ίδια για το έργο που έχει σκηνοθετήσει

1.Μετά την «Aυτοβιογραφία» στο «Tρύπιο βαρέλι». Είναι η δεύτερη συνεργασία σας με τον Θεοδόση Πελεγρίνη και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πείτε μας, πως προέκυψε; 

Αναπάντεχα. Δεν ήταν κάτι που το περίμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα. Με τον Θεοδόση Πελεγρίνη, όχι τον πρύτανη ή τον υφυπουργό, να το ξεκαθαρίσω αυτό, αλλά τον συγγραφέα, τον άνθρωπο της τέχνης και της φιλοσοφίας, προκλήθηκα να ερευνήσω κείμενα με ένα γνήσιο φιλοσοφικό υπόβαθρο. Μια στέρεα βάση. Να αλλάξω κατεύθυνση προς στιγμήν, από την δραματοποίηση της ποίησης και της πεζογραφίας σε ένα διαφορετικό είδος θεάτρου που η ουσία του είναι οι φιλοσοφικές ιδέες. Αισθάνθηκα τυχερή. 

2. Σκηνοθετικά είναι πιο δύσκολο; 

Τα έργα έχουν μυστικά. Σου εκμυστηρεύονται τις αλήθειες τους με ποικίλους τρόπους και σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Άλλα στοιχεία μοιράζονται μαζί σου στην πρώτη ανάγνωση και άλλα μερικές βδομάδες αργότερα. Σκηνοθετικά λοιπόν, αφήνομαι να με οδηγήσουν μέρα με την ημέρα. Δεν ξέρω αν είναι πιο δύσκολο, σίγουρα όμως με αυτού του είδους τα κείμενα είναι πιο σύνθετο. Μπαίνω σε μία διαδικασία διαλεκτικής , που πρέπει, για να καταλήξω σε κάποιο αποτέλεσμα, να κάνω αλλεπάλληλες ερωτήσεις. Μόνο που ο «αντίπαλος» ερωτώμενος, που θα κάνει τα λάθη, θα εξαπατηθεί και θα ψελλίσει πιθανές απαντήσεις είμαι εγώ η ίδια. Είναι μία διαφορετική διαδικασία προσέγγισης.

3. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως το σκηνικό σε πολλές παραστάσεις είναι ένα καθ΄όλη την διάρκεια του έργου. Είναι αναγκαίο… « μνημονιακό» κακό ή είναι κάτι άλλο;

«Πενία τέχνες κατεργάζεται» μας λέει ο Θεόκριτος πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια νωρίτερα. Κάτι θα γνώριζε από οικονομικές δυσχέρειες ο ποιητής. Είναι μία διαχρονική υπόθεση. Θέλω να πω ότι η δημιουργία δεν στηρίζεται στην οικονομική ευμάρεια απαραίτητα. Δεν είναι προϋπόθεση για τον καλλιτέχνη. Αυτή είναι η γνώμη μου. Και σήμερα γίνονται ακριβές παραγωγές. Δεν έχουν εκλείψει. Το ένα σκηνικό ή το μη σκηνικό μπορεί να είναι ένα στοίχημα για το πώς θα διαχειριστείς το υλικό σου χωρίς «κορδέλες και σελοφάν» κι εντέλει αν θα το κερδίσεις.

4. Δρόμοι παράλληλοι, σκηνοθεσία και φωτισμός;

Για μένα, μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι αλληλένδετα. Όμως κάπου βαθύτερα διαισθάνομαι ότι κάνω λάθος. Ζηλεύω πραγματικά σκηνοθέτες όπως για παράδειγμα ο Πήτερ Μπρουκ που έφυγαν με τα χρόνια μακριά από κάθε τι περιττό. Έχω δει παράστασή του να τη φωτίζει με μία μόνο ηλεκτρική λάμπα. Με το ελάχιστο δηλαδή. Δεν είναι τυχαία η ρήση «εν αρχή ειν’ ο λόγος…» Έχει απόλυτη θέση στη θεατρική πράξη. Απλά δεν έχω ωριμάσει αρκετά για να τολμήσω αυτό το επίπεδο αφαίρεσης. Το μόνο καλό είναι ότι το γνωρίζω.

5. Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τους συντελεστές της παράστασης.

Θεοδόσης Πελεγρίνης: Ρέκτης. Με όλη τη σημασία της έννοιας της λέξης. Γιάννης Παπαθύμνιος: Ακάματος. Κρατούν και οι δύο ερμηνείες, που τα συναισθήματα σκεπάζονται από λέξεις και σκέψεις, με άψογη ισορροπία και επαγγελματισμό. Πάγια Βεάκη: Θεατράνθρωπος. Όσοι την γνωρίζουμε δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε τίποτα λιγότερο. Ευάγγελος Κάλλοου: Ευρηματικός. Τα βίντεο του έρχονται να συμπληρώσουν τη σκηνοθετική γραμμή με την έξοχη σύμπραξη του Χρήστου Κάλλοου, καταλυτικά. Και για του... «λόγου το αληθές», ελάτε να το διαπιστώσετε στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Πέμπτη στην παράσταση.

6. Αν σας ζητούσα να μου αποκαλύψετε σκηνοθετική δουλειά που θα σας ενδιέφερε στο άμεσο μέλλον, τι θα μου λέγατε.

Δεν θα σας έλεγα , διότι ειλικρινά δεν γνωρίζω. Συνήθως μετά από μία σκηνοθεσία στρέφομαι στην γραφή. Ο κοινωνικός και ο αντικοινωνικός εαυτός μου. Η εξωστρέφεια του θεάτρου με την μοναχικότητα της γραφής. Δεν ξέρω τι από τα δύο θα επικρατήσει το επόμενο διάστημα. Δεν κάνω σχέδια. 

7. Στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων σας και η δραματική σχολή «Βεάκη»;

Μία σταθερή αναφορά. Ήμουν μαθήτρια της σχολής Βεάκη, είμαι καθηγήτρια της πλέον. Ξέρω εδώ και πολλά χρόνια και μάλιστα εκ των έσω, πόσο υπεύθυνη δουλειά γίνεται σε αυτό το χώρο απ’ όλους. Πόσο σημαντικό είναι για τους νέους ανθρώπους που περνάνε το κατώφλι της σχολής και εμπιστεύονται σε μας την εκπαίδευσή τους. Τι ευθύνες μας αναθέτουν. Τις βάσεις για το μέλλον τους. Δεν είναι διεκπεραίωση, απλά μία δουλειά, είναι πολλά περισσότερα. Ελπίζω να βάζω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτή την πολύχρονη και επίπονη προσπάθεια. Ειλικρινά.

Το "Τρύπιο βαρέλι" του Θεοδόση Πελεγρίνη παρουσιάζεται στο θέατρο Αλκμήνη κάθε Πέμπτη.

Θέατρο Αλκμήνη: Αλκμήνης 8-12 | Κάτω Πετράλωνα | Στάση Μετρό: Κεραμεικός

Τηλέφωνο: 210 3428650 | Ε-mail: info@theatro.gr

Μετρό: Στάση Κεραμεικός

Τρόλεϋ: 21 Στάση ΚΑΜΠΑ

ΟΑΣΑ: 049, 815, 838, 914, Γ18 Στάση ΚΑΜΠΑ, 035 Στάση ΙΚΑ

Τιμές εισιτηρίων: 10 € γενική είσοδος, 7 € για φοιτητές, ανέργους, ΑμεΑ. 


Ένα από τα Βίντεο του Ευάγγελου Κάλλοου για την παράσταση "Τρύπιο βαρέλι" του Θεοδόση Πελεγρίνη με την φιλική συμμετοχή του Χρήστου Κάλλοου.