Ακόμα και οι οραματιστές, ακόμα και οι παθιασμένοι με τη δουλειά τους άνθρωποι μπορεί να κάνουν λάθη. Και μεγάλα λάθη.
Ένα από αυτά τα λάθη ...
θα μπορούσε να μην είχε αφήσει να φανεί στον ελληνικό κινηματογράφο το απαράμιλλο ταλέντο του Βασίλη Αυλωνίτη,
θα μπορούσε να μην είχε αφήσει να φανεί στον ελληνικό κινηματογράφο το απαράμιλλο ταλέντο του Βασίλη Αυλωνίτη,
ενός ηθοποιού-μύθου, που με το πολύπλευρο ταλέντο του στην κωμωδία άφησε παρακαταθήκη σπουδαίες και μοναδικές ερμηνείες σε τόσες και τόσες ελληνικές ταινίες.
Κι όμως, οι πρώτες εμφανίσεις του Αυλωνίτη στον κινηματογράφο δεν ήταν επιτυχημένες, γι’ αυτό και ο Φίνος δεν τον υπολόγιζε καν ως ηθοποιό.
Όταν μάλιστα το 1955 έφτασε η ώρα για να γυριστεί η θρυλική ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» και ο Σακελλάριος προτείνει ως πρωταγωνιστή τον Αυλωνίτη, ο Φίνος αρνείται κατηγορηματικά να το δεχθεί. Ούτε καν το συζητάει.
Ο Σακελλάριος όμως επιμένει πολύ έντονα, «χτυπάει χέρι στο τραπέζι» και αναγκάζει τον Φίνο να υποχωρήσει, από τη στιγμή που ο συμπαθής Αλέκος φθάνει στο σημείο να πει ότι θα καλύψει την τυχόν οικονομική ζημιά του Φίνου εάν η ταινία δεν πάει καλά και η αιτία είναι ο Αυλωνίτης.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι.
Η ταινία έσπασε ταμεία, έγινε σήκουελ, γυρίστηκε και η συνέχειά της, ενώ η καριέρα του Αυλωνίτη απογειώθηκε, με τον Φίνο να αντιλαμβάνεται το λάθος του και να επανορθώνει, κρατώντας τον Αυλωνίτη δίπλα του για αρκετά χρόνια.
Ο Βασίλης Αυλωνίτης γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1904 στο Θησείο και ήταν παιδί μιας πολύ φτωχής οικογένειας, που έπρεπε από πολύ μικρό να δουλέψει για να ζήσει.
Η πρώτη του δουλειά ήταν σε βιοτεχνία κατασκευής τσαντών, ενώ ακολούθησαν πολλές δουλειές του ποδαριού, όπως αχθοφόρος, εργάτης, κατασκευαστής πορτοφολιών.
Σημείο σταθμός στην ζωή του ήταν η δουλειά του ως βοηθός σκηνογράφου στο θέατρο «Έντεν», στη γειτονιά του.
Το χιούμορ του δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο και ένα βράδυ ο θεατρικός επιχειρηματίας, θέλοντας να πειράξει τον Αυλωνίτη τον σπρώχνει για πλάκα στη σκηνή, εν ώρα παράστασης!
Ο ίδιος δεν θα τα χάσει, αλλά θα αρχίσει να κάνει αστεία και να αυτοσχεδιάζει, αποσπώντας το χειροκρότημα των θεατών.
Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο ηθοποιός Βασίλης Αυλωνίτης.
Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στη σκηνή έλαβε χώρα το 1924, όταν ο κορυφαίος κωμικός εμφανίστηκε στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες» του θιάσου της Ελένης Ζαφειρίου, ενώ ακολούθησε η οπερέτα του Χατζηαποστόλου «Το κορίτσι της γειτονιάς».
Μάλιστα, το 1928 στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου!
Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1931 παραλίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας φιλελευθέρων, «Βενιζελικών», που εισέβαλε στο θέατρο που έπαιζε τότε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» και άρχισε να πυροβολεί θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.
Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές, ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου.
Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες.
Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος «περί τύπου» που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.
Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο για τον Αυλωνίτη ήταν το γεγονός ότι ο ίδιος είχε δει ελάχιστες από τις ταινίες του!
Μάλιστα σχολίασε γι’ αυτό σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο, τα εξής: «Δημητράκη, θα τις δω στον άλλο κόσμο, όπου, δεν μπορεί, κάποιος εβραίος ή Έλληνας θα έχει στήσει σινεμά».
Η τελευταία του συμμετοχή στον κινηματογράφο ήταν το 1970, στην ταινία «Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης».
Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας, στις 10 Μαρτίου του 1970, πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες.
