Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει για την αριστερά, για την κυβέρνηση Τσίπρα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι «γλυκειά η εξουσία»...
«Άσε να μην μιλήσω καλύτερα», είναι ο τίτλος της κωμωδίας που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Αρμένης, στο Νέο Ελληνικό Θέατρο
Με αφορμή τη σύγχρονη κωμωδία που παρουσιάζει, ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» για την αριστερά, για την κυβέρνηση Τσίπρα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι «γλυκειά η εξουσία»
Για την αριστερά, τόνισε: «Είναι ο χώρος από τον οποίο προέρχομαι, με πολλές πληγές, απογοητεύσεις, διαγραφές... Ηρέμησα, για να είμαι ειλικρινής, που έμεινα μακριά. To ΚΚΕ με διέγραψε ως οπορτουνιστή και τροτσκιστή. Ηταν το 1981, όταν ανέβασε ο Κουν “Το σόι μου”. Με είχαν πάρει τα κλάματα τότε, γιατί γαλουχήθηκα ως αριστερός, ήμουν στους λαμπράκηδες... Ακόμη και τώρα, μέσα μου σκέφτομαι αριστερά. Δεν θέλω να κάνω κακό στους άλλους, δεν θέλω να βρωμίζω τη γειτονιά μου, τους τοίχους των σπιτιών, είμαι νοικοκύρης Ηπειρώτης. Ηταν άλλη θεώρηση τότε». Το κόμμα τον διέγραψε, αλλά οι σχέσεις δεν χάλασαν με όλους.
Και πρόσθεσε: «Ολα ξεθώριασαν και μεταλλάχθηκαν στην Αριστερά. Αυτή τώρα είχε βιασύνη να κυβερνήσει. Ομως, πώς να νιώσεις βλέποντας τα απομεινάρια του παλιού ΠΑΣΟΚ μέσα της; Αλλά κι ο τρόπος που κυβερνούν, προβληματικός. Πιάνουν το θέμα της προσευχής στα σχολεία όταν δεν έχουν φτιάξει τα νοσοκομεία και την εκπαίδευση. Σε άλλα πιστέψαμε και προέκυψαν ο Καμμένος, ο Βαρουφάκης, το σχέδιο Νομισματοκοπείο, το “Οχι” που έγινε “Ναι”».
Μιλώντας για τον ρόλο του στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος», είπε: « Ο Παντελής με πήγε σε σκυλάδικα να δω το κλίμα. Αυτό όμως ήταν ο περίγυρος. Ο Μάκης (σ.σ ο ρόλος του) ήταν τραγικό πρόσωπο. Δεν μίλαγε, παρά μόνο κάπνιζε. Και να σκεφτείς τότε δεν κάπνιζα, είχα 16 χρόνια να το βάλω στο στόμα μου. Τώρα με τον Τσίπρα το ξεκίνησα πάλι».
Τέλος αναφέρθηκε στη γνωριμία του με τον Αλέξη Τσίπρα: «Νέος ήταν και ο Τσίπρας όταν τον γνώρισα. Αλλά, όταν τον είδα να χάνεται στην αγκαλιά του Καμμένου, κάτι με έπιασε. Είναι γλυκιά η ρημάδα η εξουσία».
