Ο πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Αλεξάντερ Πέιν ανακοινώνει το...
πρώτο βραβείο στην τελετή λήξης του Σαββάτου
πρώτο βραβείο στην τελετή λήξης του Σαββάτου
Ηταν κοινό μυστικό πως το βραβείο του φετινού 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, ο Χρυσός Αλέξανδρος, θα πήγαινε «καρφωτός» στο Μεξικό, για έναν απλούστατο λόγο: το «Κελί από χρυσάφι» του Ισπανού Ντιέγο Κεμάδα-Ντίεζ ήταν, μακράν, η κορυφαία στιγμή του Διεθνούς Διαγωνιστικού.
Η ιστορία των τριών εφήβων (δύο αγόρια και ένα κορίτσι, το οποίο εμφανίζεται ως αγόρι κρύβοντας κάτω από σφιχτές γάζες το στήθος του) από τη Γουατεμάλα που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα για τις Ηνωμένες Πολιτείες συγκλόνισε το κοινό του Φεστιβάλ και εξυμνήθηκε μεμιάς από την κριτική. Κάτι που σπάνια συνέβαινε με τα φιλμ του συγκεκριμένου τμήματος.
Η ίδια ισπανομεξικανική παραγωγή κέρδισε για τον ισπανό σκηνοθέτη και το βραβείο Σκηνοθεσίας, ενώ απέσπασε ακόμη το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες». Δίνοντας την αίσθηση ότι «σάρωσε».
Ο Αργυρός Αλέξανδρος πήγε στο τρυφερό «Suzanne» της Κατέλ Κιγιβερέ, από τη Γαλλία, όπου παρακολουθούμε 25 χρόνια «βίου και πολιτείας» της Σουζάν, από την παιδική ηλικία μέχρι την ωρίμασή της (που «σκάει» αναμενόμενα με το ομώνυμο κομμάτι του Λέοναρντ Κόεν). Δίκαιη και η βράβευση της Σάρα Φορεστιέ με το βραβείο γυναικείας ερμηνείας.
Ο Χρήστος Στέργιογλου κέρδισε το βραβείο της ανδρικής ερμηνείας (εξ ημισείας με τον Χαϊμέ Βαδέλ για το «Ποτό του Διαβόλου» από τη Χιλή), για τη σπουδαία του εμφάνιση στην ταινία της Ελίνας Ψύκου «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά», υποδυόμενος έναν τηλεοπτικό παρουσιαστή που σκηνοθετεί την απαγωγή του για να αντιστρέψει τη φθορά της περσόνας του. Ηταν μια ευπρεπέστατη ελληνική παρουσία σε ένα πρόγραμμα που... δεν είχε αρκετές να επιδείξει. Το πρόβλημα; Ο μικρός αριθμός ταινιών. Και η άρνηση του Φεστιβάλ να προβάλει τις ταινίες εκείνες που είχαν ήδη κάνει την πρεμιέρα τους. Γιατί, για παράδειγμα, να πετυχαίνει κανείς το «September» (πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι) μόνο στο... video room;
Πέραν τούτου, το ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία πήγε στο «Bad Hair» της Μαριάνα Ρονδόν από τη Βενεζουέλα, εκείνο του σεναρίου στον Τάε Γκον Κιμ για τους «Αισιόδοξους» από τη Νότια Κορέα, ενώ η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) χάρισε ένα βραβείο (για το Διαγωνιστικό Τμήμα) στο «Bad Hair» και άλλο ένα (για Ελληνική Ταινία) στην «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά».
Προπωλημένα τα εισιτήρια για τις περισσότερες προβολές φέτος και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περίμεναν επί ώρα στην ουρά μήπως και προκύψουν θέσεις από ακυρώσεις στις ήδη γεμάτες αίθουσες. Κι εμείς το κάναμε, και ακούσαμε πολλά θετικά για κάποιες επιλογές των παράλληλων προγραμμάτων, αλλά και γκρίνια και παράπονο για τις ακριβές τιμές των καρτών.
Πάρτι πάντως έγιναν πολλά. Η πόλη «ζωντάνεψε» - το κέντρο της, αν μη τι άλλο. Κι ας μην είχε κάτι ουσιαστικό να προσφέρει το διεθνές διαγωνιστικό. Κι ας ήταν ελάχιστες οι όποιες εκπλήξεις. Κι ας υπέφερε το κοινό τούς γνωστούς «χαιρετισμούς» επισήμων και παραγόντων. Φεύγοντας από την πόλη, σκέφτεσαι την επόμενή σου επίσκεψη (για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, φυσικά), αλλά και την 55η διοργάνωση, του χρόνου τέτοια ημέρα. Οσο υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, άλλο τόσο μπορεί κανείς να ελπίζει.
