Ο Κώστας Τσάκωνας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1943. Από 11 χρονών βγήκε στη βιοπάλη, ενώ παράλληλα φοιτούσε σε νυχτερινό σχολείο.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Σπούδασε υποκριτική στη...
δραματική σχολή του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και τη δραματική σχολή «Βεάκη».Χαρακτηριστικοί οι ρόλοι τους στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα» (1981) και στις βιντεοταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» (1987) και «Η μεγάλη απόφραξη» (1988).
δραματική σχολή του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και τη δραματική σχολή «Βεάκη».Χαρακτηριστικοί οι ρόλοι τους στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα» (1981) και στις βιντεοταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» (1987) και «Η μεγάλη απόφραξη» (1988).
Σημαντικός και με βαρύτητα ήταν ο ρόλος του στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα», όπου ο Κώστας Τσάκωνας υποδύεται τον γιο ενός καθηγητή (Βασίλης Διαμαντόπουλος) που παρά τις σπουδές του στο εξωτερικό κοντεύει να γίνει επαγγελματίας άνεργος από την στιγμή που επιστρέφει στην Ελλάδα. Η ατάκα του «έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο γυμνάσιο κ.ο.κ.» έχει μείνει παροιμιώδης.
Ο μονόλογος του στην ταινία του 1981 είναι ακόμα επίκαιρος, εκεί όπου μιλάει για την αξιοποίηση του πλούτου της Ελλάδας, με τα χαρακτηριστικά λόγια: «Ένας βιομήχανος στο Λονδίνο, μου είπε ότι ο πλούτος της είναι η προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας για τον γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη. Σκέφτηκα τότε και είπα “τι πάει να κάνει αυτός, να τα βάλει με το κράτος;”. Πού να ξέρω, όμως, ότι στην ουσία κράτος είναι αυτός».
Τη δεκαετία του ‘80 έγινε ευρύτερα γνωστός, μέσα από τις βιντεοκασέτες, όπου είχε πάντα πρωταγωνιστικούς ρόλους. Διακρίθηκε ιδιαίτερα στο θέατρο, σε επιθεωρησιακούς ρόλους, που διακωμωδούσαν τα κόμματα εξουσίας της εποχής, το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.
Με τις βιντεοταινίες του μεγάλωσαν γενιές και γενιές
Γέλασαν εκατομμύρια Έλληνες, καθώς μαζί με τον Σωτήρη Μουστάκα αποτελούσαν τις περασμένες δεκαετίες το αχτύπητο «δίδυμο» του γέλιου στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Το οικογενειακό του δράμα και τα χρέη
Ο Κώστας Τσάκωνας είχε πει: «Έχω χρέη. Έχω έναν αδελφό με νοητική στέρηση και μία αδελφή με επιληψία. Εγώ τους προστατεύω. Όταν πέθανε ο πατέρας μου το 2004, μου άφησε δύο παιδιά να τα προστατεύω εγώ. Είναι δύσκολο. Αν δεν έχω τρελαθεί ακόμα ευθύνεται ο χαρακτήρας και η στάση ζωής μου. Κανονικά θα έπρεπε να έχω τρελαθεί. Όποτε δούλευα περιοδεία στο θέατρο, ο αδελφός μου με κοιτούσε με μάτια θλιμμένου σκύλου. Μου έλεγε: «γιατί θα φύγεις»; Τι να του έλεγα… πάω να δουλέψω να βγάλω χρήματα για να σας ζήσω; Αυτή είναι η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα. Δίνω τα πάντα για να μπορούν τα αδέλφια μου να ζουν άνετα, να μην τους λείπει τίποτα. Είναι η ψυχή μου, το αίμα μου. Όσο ζω και υπάρχω θα φροντίζω για τα αδέλφια μου. Παρ’ όλη τη ζημιά που έπαθα το 2004, προσπαθούσα να κάνω τα πάντα, οποιαδήποτε δουλειά για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στα προβλήματα».
Σε ηλικία 70 ετών ο Κώστας Τσάκωνας είχε αναγκαστεί να κάνει διάφορες δουλειές εκτός της κανονικής του για να καλύπτει τις υποχρεώσεις του έχοντας αποκαλύψει: «Έχω κάνει τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, τον σοβατζή, τον τεντά, τον ξυλουργό, τον σιδερά και τον αλουμινά. Από τον τηλεοπτικό τοπίο είμαι εξαφανισμένος. Δεν με αποδέχεται κανείς επ’ ουδενί. Είναι ένα περίεργο κύκλωμα, που πρέπει να είσαι συνδεδεμένος για να παίξεις. Ενίοτε με έχουν πάρει για έναν guest ρόλο».
Έχω απατήσει τη γυναίκα μου! Έκανε πως δεν το άκουσε, πως δεν τα είδε!»
Σε ερώτημα δημοσιογράφου συναδέλφου αν ο γάμος του είχε περάσει κρίση ο Κώστας Τσάκωνας είχε πει: Δεν πέρασα κρίση. Έχω μια γυναίκα…διαμάντι. Έκανα μερικές λαμογίες στη ζωή μου, αλλά ήταν αξιοπρεπής κυρία και τις ανέχθηκε.»
Συνεχίζοντας είχε προσθέσει:
«Ναι. Και, παρ’ όλα αυτά, η γυναίκα μου στάθηκε δίπλα μου και με ανέχθηκε. Έκανε πως δεν τα άκουσε, πως δεν τα είδε και με συγχώρεσε. Την αγαπώ πολύ.Μου συμπαραστάθηκε σε όλες τις στεναχώριες μου.»
Από το 2004 η μοίρα τού έπαιξε άσχημο παιγνίδι
Ο Κώστας Τσάκωνας τραυματίστηκε σοβαρά, όταν ένα δέντρο έπεσε στο κεφάλι του, το 2010 έπαθε εγκεφαλικό και το 2014 διαγνώστηκε με καρκίνο στην ουροδόχο κύστη. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του δεν μπορούσε να περπατήσει πάνω από 15 λεπτά την ημέρα. Αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του, έχοντας αποταμιεύσει τα αναγκαία χρήματα για τα γεράματά του, όπως είχε δηλώσει.
Ο ίδιος ήθελε να βγει στο σανίδι, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά στο μυαλό του γυρόφερνε μια φράση που του είχε πει ο Νίκος Σταυρίδης: «Ποτέ μη ζητήσεις να παίξεις και να λένε «τον καημένο, πώς κατάντησε…». Δεν πρέπει να σε βλέπουν και να σε λυπούνται. Ο ηθοποιός εκπέμπει φως, λάμψη, γέλιο, κλάμα. Όχι μιζέρια».
Είπε…
Το πάθος μου ήταν πάντα η τεχνολογία. Να μάθω την τέχνη του μηχανικού και του ηλεκτρολόγου. Αν περάσει μία ημέρα που δεν κάνω κάποιο μερεμέτι είναι μία ημέρα άδεια. Αυτός είναι ο ψυχικός μου κόσμος. Τα εργαλεία μου είναι η ψυχή μου.
Εγώ έχω το χάρισμα ότι γεννήθηκα με την φάτσα και τη φωνή του Καραγκιόζη.
Η ζωή μου είναι βίος και ξυπολιτεία. Ξυπόλυτος κυκλοφορούσα μικρός. Θυμάμαι τα πρώτα μου παπούτσια, μου τα πήρε ο πατέρας μου εννέα χρονών.
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι καθόλου. Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη ζωή. Άλλωστε τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγεις.
Το τέλος
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Κώστας Τσάκωνας είχε εξομολογηθεί: «Κάνω χημειοθεραπείες. Όμως δεν το βάζω κάτω. Το παλεύω γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή όλοι θα φύγουμε από τη ζωή. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα. Mε το γέλιο προσπαθώ να την παλέψω αλλιώς θα είχα “φύγει” προ πολλού. Να μη ζήσει άλλος τους δικούς μου πόνους. Είναι ανυπόφοροι. Θα το παλέψω όμως».
Ο Κώστας Τσάκωνας πέθανε στην Κόρινθο στις 4 Νοεμβρίου 2015. Ο 72χρονος κωμικός, πέντε χρόνια μετά το σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, που του προκάλεσε μεγάλη αστάθεια, πάλευε με τον καρκίνο.
Είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στην ουροδόχο κύστη σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας. Παρά τα προβλήματα της ασθένειάς του, αντιμετώπιζε την κατάσταση με χιούμορ και δεν έχανε το κουράγιο του. Η κηδεία του είχε πραγματοποιηθεί στο κοιμητήριο της Αργυρούπολης.
Τραγικές φιγούρες ήταν η γυναίκα του Κώστα Τσάκωνα και ο γιος του Βαγγέλης ο αγαπημένος τους Κώστας. Για το τελευταίο «αντίο» είχαν παρευρεθεί στο κοιμητήριο πολλοί καλοί του φίλοι από τον καλλιτεχνικό χώρο όπως ο Γιώργος Μαργαρίτης, ο Φώτης Μεταξόπουλος, ο Μάρκος Λεζές, ο Κώστας Πρέκας, η Αθηνά Μαυρομάτη, η Βάσια Τριφύλλη, ο Γιάννης Μόρτζος, ο Τάκης Βουγιουκλάκης με τη σύζυγό του Έφη Πίκουλα, ο Χρήστος Φωτίδης, ο Μιχάλης Ανθής, ο Νίκος Παπαναστασίου, ο Τάσος Κωστής, ο Πέτρος Ξεκούκης, ο Ρένος Χαραλαμπίδης, ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, ο Κώστας Ευριπιώτης, ο Θέμης Μάνεσης, ο Μιχάλης Μόσιος, ο Κώστας Βενετσάνος και πολλοί ακόμα ηθοποιοί. Από τον επιχειρηματικό κόσμο, επίσης παρευρέθηκαν στην κηδεία ο Δημήτρης Μαροσούλης και ο Ηλίας Μαροσούλης, ο Θύμιος και ο Μάρκος Τάγαρης ενώ το παρών είχε δώσει και ο Δήμαρχος Αργυρούπολης Γιάννης Κωνσταντάτος.
Δείτε τι είχαν πει για τον σπουδαίο κωμικό, Κώστα Τσάκωνα οι: Γιάννης Καπετάνιος, Φώτης Μεταξόπουλος, Γιώργος Μαργαρίτης, Μάγδα Τσαγγάνη, Παύλος Κοντογιαννίδης, Άννα Φόνσου και Καίτη Φίνου.
«Ο Κώστας πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη. Ήθελε πάντα να είναι αισιόδοξος. Όλο γελούσε»
Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός, ο οποίος είχε συνεργαστεί αρκετές φορές με τον πρωταγωνιστή της θρυλικής κωμωδίας του 1981, «Μάθε παιδί μου γράμματα». Ο ίδιος είχε περιγράφει τις τελευταίες στιγμές της ζωής του ηθοποιού λέγοντας: Σε μια συγκινητική σκηνή από την τελευταία του ταινία και ενώ είχε καρκίνο, ο Τσάκωνας έπαιξε μαζί με την ηθοποιό Καίτη Παπανίκα, που επίσης υπέφερε από καρκίνο.
«Πέρασε μεγάλα δράματα στη ζωή του ο Κώστας. Ήταν και κωμικός και δραματικός ηθοποιός. Έκρυβε μέσα του το δράμα, γιατί η ίδια η ζωή του ήταν τραγικά δραματική» είπε ο γνωστός σκηνοθέτης και συνέχισε: «Έδινε γέλιο στον κόσμο, για να μπορεί να ξεφεύγει από τον δικό του Γολγοθά, που τον ανέβαινε καθημερινά λόγω του αδελφού του και άλλων καταστάσεων. Ήθελε να προσφέρει γέλιο στον κόσμο και το ένιωθε αυτό. Και βοηθούσε πολύ κόσμο. Ήξερε όλα τα ανέκδοτα που είχαν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και σε έκανε θέλοντας και μη να γελάσεις μαζί του».
Ο σκηνοθέτης είχε αποκαλύψει, επίσης: «Ο Κώστας ακόμα και στις τελευταίες στιγμές του, όταν ο καρκίνος τον είχε καταβάλει πλέον, γελούσε. Και γελούσε πολύ, χωρίς να προσποιείται, παρόλο που ήξερε ότι έπασχε από καρκίνο. Σκέψου ότι λίγους μήνες προτού πεθάνει έπαιξε στη δική μου ταινία». «Σε ένα από τα γυρίσματα, όταν ήταν πολύ άρρωστος, τα οποία έγιναν πάνω στο βουνό, ήρθε και ήταν χάλια. Στη συγκεκριμένη σκηνή έπαιζε και η Καίτη Παπανίκα. Ήταν κι εκείνη χάλια από τον καρκίνο τότε. Έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και έδινε κουράγιο ο ένας στον άλλον. Η εν λόγω σκηνή υπάρχει μέσα στην ταινία. Κλαίγαμε όλοι από συγκίνηση» είχε προσσθέσει ο Θόδωρος Μαραγκός.
