Κως Ασκληπιείο
Ο Ιπποκράτης (Κως 460 π.Χ. – Λάρισα 377 π.Χ.), δικαιώνεται σήμερα από τις σύγχρονες απόψεις περί υγείας και ισορροπίας του βιο-ενεργειακού δυναμικού του οργανισμού.
Δεν εντοπίζει τη νόσο στα όργανα.
Θεωρεί πως ο άρρωστος αποτελεί...
ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και ότι η αρρώστια διέπεται από φυσικούς νόμους.
Ο Θεραπευτής λοιπόν, υποβοηθά την ίδια τη θεραπευτική δύναμη της φύσης και έτσι ο ασθενής αντιμετωπίζεται με μία εντελώς διαφορετική οπτική.
Ιπποκράτης ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ: Ο Αρχαίος Έλληνας Θεραπευτής
Το σώμα περιέχει τέσσερις χυμούς:
- το αίμα
- το φλέγμα
- την κίτρινη και
- τη μαύρη χολή
Η ισορροπία της αναλογίας των χυμών συντηρεί την υγεία («ευκρασία»), ενώ η διαταραχή της («δυσκρασία») προκαλεί τις αρρώστιες.
Η σωστή αναλογία των χυμών χαρακτηρίζεται με τον όρο «κράσις».
Η θεραπευτική, σύμφωνα με τις Ιπποκρατικές αντιλήψεις, αποβλέπει στην ενίσχυση της ιαματικής δύναμης της φύσης («νούσων φύσιες ιητροί»).
Ειδικότερα, οι φαρμακευτικές αντιλήψεις συνοψίζονται μέσα στην επιγραμματική φράση «ασκείν περί τα νουσήματα δύο, ωφελέειν ή μη βλάπτειν».
Ο Ιπποκράτης, δηλαδή, υποστήριζε ότι τα φάρμακα πρέπει να ωφελούν ή τουλάχιστον να μη βλάπτουν.
Ο όρκος δεν είναι πλέον υποχρεωτικός και δε δίδεται απ’ όλους τους ιατρούς. (Ή παραποιείται)
Ο Ιπποκρατικός όρκος είναι ο καταστατικός χάρτης της ιατρικής ηθικής και της επαγγελματικής δεοντολογίας, στον οποίο στηρίχθηκαν σχεδόν όλες οι σχετικές παγκόσμιες διακηρύξεις, όπως η Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Γενεύη 1948) και η Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Αρρώστων (Λισσαβόνα 1981).
Η ΛΕΞΗ ΙΑΤΡΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΡΗΜΑ “ΙΑΙΝΩ” ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΕΡΑΠΕΥΩ
ΙΑΤΡΟΣ = Ο ΘΕΡΑΠΕΥΩΝ ΤΟΝ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΑΠΟ ΝΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΑ.
