Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Βίκυ Μαραγκοπούλου μιλάει για τη διοργάνωση, η οποία ειδικά εφέτος στηρίζει τους έλληνες δημιουργούς
(φωτό) Στιγμιότυπο από τη χορευτική παράσταση της Αν Τερέζα Ντε Κεερσμάκερ «Drumming», με την οποία θα γίνει η έναρξη του Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας
Παρά τον... χρονικό περιορισμό του σε μόνο μία εβδομάδα - από 18 ως 25 Ιουλίου - το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας έχει λόγους να γιορτάζει: αφενός τη λειτουργία του πολυαναμενόμενου Μεγάρου Χορού όπου και θα γίνει η έναρξη της εφετινής, 19ης διοργάνωσης, με την παράσταση «Drumming» της Αν Τερέζα Ντε Κεερσμάκερ, αφετέρου το ότι «ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο περικοπών και μειώσεων, δεν έχει χάσει τίποτε από τα στοιχεία εκείνα που το καθιστούν γεγονός ιδιαίτερης ποιότητας και δυναμικής» όπως χαρακτηριστικά λέει η καλλιτεχνική του διευθύντρια Βίκυ Μαραγκοπούλου.
Η ίδια θεωρεί ευτύχημα το γεγονός ότι με τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού το Φεστιβάλ κατόρθωσε να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ και μέσω αυτής της συνθήκης χρηματοδότησης «έχει ακόμη τη δυνατότητα να φέρνει το ελληνικό κοινό σε επικοινωνία με τους μεγάλους καλλιτέχνες του διεθνούς χώρου». Κάτι τέτοιο όμως, προσθέτει, δεν είναι δυνατό αν δεν υπάρχει η δυνατότητα της έρευνας «η οποία και αυτή βάλλεται στην εποχή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένα Φεστιβάλ είναι δυνατόν να οργανώνεται στη βάση μετακλήσεων κάποιων ονομάτων που βλέπει κανείς στο Διαδίκτυο, αν δεν βρίσκεται μέσα στο διεθνές γίγνεσθαι».
Σε ό,τι αφορά το εφετινό πρόγραμμα, πέρα από το «Drumming» στις 18 και 19/7 - μια παράσταση η οποία κυριολεκτικά σημάδεψε την ιστορία του σύγχρονου χορού - άλλη μια παραγωγή αποτελεί σημαντική αναβίωση. Ο λόγος για το «What the body does not remember» του Βιμ Βαντεκέιμπους (21/7), που ταξιδεύει στην Καλαμάτα για να θυμίσει στους θεατές ακόμη μια αξιοσημείωτη στιγμή του σύγχρονου χορού: όταν, το 1987, η ομάδα του Βαντεκέιμπους, η Ultima Vez, δημιούργησε σχολή παρουσιάζοντας αυτή την παράσταση, την πρώτη χορογραφία ενός δημιουργού ο οποίος έμελλε να εξελιχθεί σε αστέρα του βελγικού αλλά και τους ευρωπαϊκού, γενικότερα, χορού.
Τις ίδιες περίπου ημέρες (20, 21/7) θα εμφανιστεί ο ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινόΡασίντ Ουραμντάν με το σόλο «Exposition universelle», ένα βαθιά ποιητικό έργο που πραγματεύεται την αποκρυστάλλωση των ιδεολογιών και της πολιτικής ιστορίας στην εικόνα του σώματος. Στο Φεστιβάλ θα εμφανιστεί εξάλλου το νέο χορογραφικό ταλέντο της Γαλλίας, ο νιγηριανής καταγωγής Κούντους Ονικέκου (19, 20/7) με την παράστασή του «STILL/life», αλλά και ο Φαμπιάν Μπάρμπα, ο ταλαντούχος χορευτής από το Εκουαδόρ, με το «Μια βραδιά χορού της Μαίρη Βίγκμαν» (22/7), μια αναβίωση οκτώ χορογραφιών της πρωτοπόρου του μοντέρνου χορού που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στη Γερμανία όσο και στην Αμερική.
Η Βίκυ Μαραγκοπούλου επισημαίνει ότι «εφέτος ειδικά το Φεστιβάλ θεωρεί υποχρέωσή του να στηρίξει την ελληνική δημιουργία». Ωστόσο, αυτό που προσφέρει στην ίδια μεγάλη χαρά είναι το γεγονός ότι «κάτι τέτοιο δεν υπαγορεύεται από κοινωνικές αναγκαιότητες, αλλά πρόκειται πραγματικά για πολύ υψηλού επιπέδου ομάδες». Εν προκειμένω θα δούμε τον Γιάννη Μανταφούνη με το «Pausing» (24/7), ενώ την προηγούμενη ημέρα η Ιρις Καραγιάν με την ομάδα της «Ζήτα» θα παρουσιάσει το έργο «Μητέρες». Η Αγγελική Στελλάτου ερμηνεύει από κοινού με τη νεαρή Ιωάννα Αποστόλου το ντούο της «Οι μικρές ζωές ή το σώμα που κατοικώ» (24/7) και, τέλος, ο Γιάννης Νικολαΐδης αποτίει φόρο τιμής στον Βάσλαβ Νιζίνσκι με την παράσταση «Απομεσήμερο ενός Φαύνου 100+1 χρόνια μετά».
Το Φεστιβάλ θα κλείσει με μια προβολή-εγκατάσταση βασισμένη στην παράσταση «ΜΕΣΑ» του Δημήτρη Παπαϊωάννου (25/7) την οποία ο δημιουργός θα στήσει ειδικά για το Φεστιβάλ Καλαμάτας στο Αμφιθέατρο του Κάστρου. Για μια ακόμη φορά, ασφαλώς, η διοργάνωση περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες παράλληλες εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
