13 Σεπ 2016

«Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου, από την Ομάδα Νάμα για 2η χρονιά στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ.


Από 1 Οκτωβρίου 2016 έως 31 Ιανουαρίου 2017

Συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά η πετυχημένη παράσταση «Άγριος Σπόρος» του...
Γιάννη Τσίρου από την Ομάδα Νάμα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. 

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 1 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ.

Κοινωνικό δράμα με πικρό χιούμορ στο παρακμιακό πλαίσιο ενός ελληνικού επαρχιακού τοπίου. Ένα εξαιρετικό έργο ρεαλισμού του Γιάννη Τσίρου γραμμένο το 2013, που συνθέτει εύστοχα κομμάτια μιας παραμορφωτικής πραγματικότητας που ζούμε.


Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:
Με την αυτοσχέδια καντίνα που έστησε ο Σταύρος σε μια απόμερη παραλία προσπαθεί να φέρνει βόλτα τα χρέη που τον έχουν ζώσει πουλώντας σουβλάκια τα καλοκαίρια στους λιγοστούς τουρίστες. Όμως η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός νεαρού γερμανού θα φέρει φέτος τα πάνω κάτω. Οι σε βάρος του υποψίες απ’ τους γερμανούς που κατέφθασαν στην περιοχή διχάζουν στην αρχή το χωριό, αλλά όλοι σιγά-σιγά θα θυμηθούν ότι η καντίνα είναι αυθαίρετη, το φυσικό τοπίο παραβιάζεται, η γεννήτρια δημιουργεί ηχορύπανση, το χοιροστάσι του, που βρωμάει, δεν έχει και άδεια και… πάει λέγοντας. Άσε που αυτός είναι κι ο σφάχτης της περιοχής. Όταν βέβαια οι υποψίες - που με τα συμφραζόμενα και τις προκαταλήψεις έγιναν βεβαιότητες - θα μείνουν μετέωρες, επειδή οι έρευνες θα στραφούν αλλού, τίποτα πλέον δεν θα είναι όπως πριν. Η άμμος της παραλίας θα γίνει κινούμενη κι οι αταλάντευτες πεποιθήσεις, όπως και του Σταύρου, θα υποστούν ρωγμή. Οι ρίζες όμως του κάθε Σταύρου είναι πάντα γερά γαντζωμένες μες το άγριο τοπίο.


Συντελεστές
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Κείμενο: Γιάννης Τσίρος 
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη 
Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Περίκλεια Χονδροπούλου 


Διανομή
Σταύρος: Τάκης Σπυριδάκης
Χαρούλα: Ντάνη Γιαννακοπούλου
Αστυνομικός: Ηλίας Βαλάσης





Αποσπάσματα κριτικών από τον έντυπο τύπο για τον «Άγριο Σπόρο»

«…στο θέατρο Επί Κολωνώ που ιερουργεί η Ελένη Σκότη με τον Γιώργο Χατζηνικολάου γενικό διευθυντή και εικαστικό καλλιτέχνη ανέβηκε ένα μικρό αριστούργημα. Πρόκειται για το έξοχο κείμενο του Γιάννη Τσίρου «Άγριος σπόρος», όπου ο συγγραφέας καταγράφει με τρόπο αφοπλιστικά καίριο ό,τι θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει οδυσσειακό πνεύμα, την αιώνια περιπλάνηση, τις μεταμορφώσεις, τις προσποιήσεις, τις αποδράσεις, και τις καταφυγές ενός λαού θύτη και θύματος, κυνηγού και κυνηγημένου, κυνικού και ευαίσθητου, προδομένου και προδότη, μάρτυρα και καταδότη.[…]
Η Σκότη μέσα στο λιτό και συνάμα λειτουργικό σκηνικό του Χατζηνικολάου, φωτισμένη από τον Αντώνη Παναγιωτόπουλο και τη μουσική του Στέλιου Γιαννουλάκη, δίδαξε ό,τι μόνο αυτή ξέρει να διδάσκει σήμερα στο θέατρό μας: θέατρο συμπεριφοράς, ό,τι δόξασε η σχολή του Actor's Studio.Τι ρυθμός, τι παύσεις, τι υπόγειο χιούμορ, τι αδρότητα χαρακτήρων και τι επικοινωνιακός οίστρος.Ο Τάκης Σπυριδάκης ενσαρκώνει (κυριολεκτικά) ένα αναγνωρίσιμο ελληνικό υβρίδιο υποκριτικό διαμάντι ανθολογίας. Η Ντάνη Γιαννακοπούλου λάμπει με αξιοθαύμαστη καθαρότητα μέσων και θα λάμψει προσεχώς με ό,τι καταπιαστεί.
Ο Ηλίας Βαλάσης είναι λιτός και αδρός σ' έναν ρόλο ευαίσθητης συναισθηματικής ισορροπίας…»

ΤΑ ΝΕΑ, 18/1/2016 του Κ. Γεωργουσόπουλου


«… Η Ελένη Σκότη βρήκε την εσωτερική ουσία του έργου και παίζοντας από τον σκληρό νατουραλισμό εώς την υπαρξιακή αφαιρετικότητα, ανέδειξε το έργο σαν ένα μαχαίρι που τέμνει εγκάρσια «μία φέτα ζωής» αφήνοντας να φανούν οι διαστρωματώσεις της. Ο Τάκης Σπυριδάκης ανεπιφύλακτα εξαιρετικός , δεν έπεσε στην παγίδα του μπρουτάλ, δίνοντας στον Σταύρο μία σπάνια εσωτερικότητα…»

ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 23/1/2016 της Ο. Μοσχοχωρίτου



«…Η Ελένη Σκότη (με πολύτιμη συνδρομή σκηνικού Γιώργος Χατζηνικολάου - φωτισμών Αντώνης Παναγιωτόπουλος - μουσικοηχητικής επιμέλειας Στέλιος Γιαννουλάκης) προσέγγισε με τσεχοφική οπτική, πολυδιάστατα και πολυεπίπεδα, το έργο, φώτισε συμβολισμούς χιούμορ, ποιότητα και στοχασμό, οδηγώντας τή -σοφά επιλεγμένη- διανομή σε σπουδαίες ερμηνείες. Ο μπρούτος, διστακτικός εύγλωττη σωματική αφήγηση αστυνομικός του Ηλία Βαλάση (έξοχη σταδιακή του μεταμόρφωση από φιλαράκι σε φερέφωνο του γενικού κατηγορητηρίου και υποτελή προς Αρχές και ξένους) ζωντάνεψε όλα τα αθέατα πρόσωπα που καθορίζουν την έκβαση. Τρυφερή, δίκαιη, με αντικειμενική ματιά στα πράγματα η Χαρούλα της Ντάνης Γιαννακοπούλου, σηματοδοτεί τις μειωμένες αντοχές της νέας γενιάς σε διαρκώς ακυρωνόμενους στόχους και μακρόσυρτες κρίσεις. Ο Τάκης Σπυριδάκης ως μπλαζέ, αθυρόστομος, ψυχάρας Σταύρος, έπλασε ρόλο ζωής και ανθολογίου οδηγώντας
με αλάθητο μέτρο τη μανιέρα του ως τις πιο απαιτητικές κορυφώσεις…»

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 6/03/2016 της Ά. Κολτσιδοπούλου



«…Απολαυστικός στο έπακρο ο Τάκης Σπυριδάκης, υπήρξε άριστη επιλογή για τον ρόλο του Σταύρου, προσδίδοντας αφοπλιστική αμεσότητα στον μηρούτο,τσαπατσούλη και ευρηματικό ήρωά του και σκιαγραφώντας τον ειρωνικά βαρύθυμο χαρακτήρα του, μεταξύ ελεγχόμενης απελπισίας και ακαθόριστης, αλλάζωτικής ελπίδας για μιαν έξοδο κινδύνου απ' τους μοντέρνους καιρούς…»

ΕΠΕΝΔΥΣΗ, 9/1/2016 του Η. Λογοθέτη



«…Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, απογυμνωμένη από οτιδήποτε περιττό, παρουσιάζει μια συμπυκνωμένη απεικόνιση του αυθόρμητου λόγου της καθημερινής ζωής ποντάροντας στο ρυθμό, τον τόνο και φυσικά τις ερμηνείες. Βλέποντας τον Τάκη Σπυριδάκη να ερμηνεύει τον Στράτο, σου δίνεται η αίσθηση πως αυτός ο ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του.[…] . Ο Σπυριδάκης εντυπωσιάζει με το νεύρο και τη ζωτικότητά του και μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του, την Ντάνη Γιαννακοπούλου και τον Ηλία Βαλάση, καταθέτουν υποδειγματικά δουλεμένες ερμηνείες, έχοντας εντοπίσει τη σωστή θερμοκρασία των ρόλων και την απαραίτητη μεταξύ τους χημεία…»

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 14/1/2016 της Μ. Κρύου



Σημείωμα της σκηνοθέτιδας 

Με μεγάλη χαρά και για πρώτη φορά η Ομάδα Νάμα θα παρουσιάσει στο θέατρο Επί Κολωνώ ένα σύγχρονο ελληνικό έργο. Ο Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου είναι ένα αξιοσημείωτο θεατρικό κείμενο που τοποθετείται στο εν εξελίξει παρόν, διαπραγματευόμενο παρόλα αυτά θέματα διαχρονικά όπως ο αγώνας των ανθρώπων για επιβίωση, οι δυσκολίες προσαρμογής στην μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα αλλά και οι συγκρούσεις στο πεδίο των σχέσεών τους.
Τα θέματα αυτά συμπλέκονται από τον Γιάννη Τσίρο με αριστοτεχνικό τρόπο και διεισδυτικό χιούμορ. Τολμούμε να πούμε ότι δουλεύοντας πάνω στο έργο του, το αντιπαραβάλαμε με τον κωμικοτραγικό τρόπο γραφής του Τσέχωφ. Άλλωστε, οι χαρακτήρες του Άγριου Σπόρου παρόλη την εκ διαμέτρου αντίθετη κοινωνική τους θέση και το προοιωνιζόμενο ιστορικό τους μέλλον σε σχέση με αυτούς του Βυσσινόκηπου, αδυνατούν και αυτοί να συμπλεύσουν με την κοινωνική πραγματικότητα που τους έχει πλέον περιβάλλει.
Το έργο με την ολοκλήρωση του αναδεικνύει την αλήθεια που δεν είναι μονοσήμαντη. Οι πράξεις του παρελθόντος δεν μπορούν μεν να σταθούν στο ύψος και την πολυπλοκότητα των σύγχρονων προβλημάτων, αλλά ο Σταύρος, ως Άγριος Σπόρος, θα «αντέξει» όπως συνέβαινε πάντα.




Βιογραφικό συγγραφέα

Ο Γιάννης Τσίρος γεννήθηκε στο νομό Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σχέδιο, φωτογραφία, και έκανε μαθήματα μουσικής. Εργάστηκε στη δημοσιογραφική φωτογραφία, στο ραδιόφωνο, στην κρατική τηλεόραση, και ως μουσικός σε διάφορα συγκροτήματα. Στο διάστημα 1991 - 93 παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα θεατρολογίας. 


Εργογραφία
Οι τούρτες του μίσους (ταινία μικρού μήκους), Το φως που σβήνει (ταινία μεγάλου μήκους, με συνεργασία συγγραφής), Ποιος σκοτώνει τα παιδιά (θεατρικό), 
Ο Μετρητής (τηλεταινία από μεταφορά διηγήματος, με συνεργασία συγγραφής), Αξύριστα Πηγούνια (θεατρικό), Διονύσης Σολωμός (ταινία μεγάλου μήκους – μη ολοκληρωμένη παραγωγή), Οι άντρες δεν κλαίνε (ταινία μικρού μήκους), Ηφαίστειο(ταινία μικρού μήκους), Press (θεατρικό μονόπρακτο), Το βουνό μπροστά (ταινία μεγάλου μήκους), 
Τα Μάτια Τέσσερα (θεατρικό), Άπνοια (ταινία μεγάλου μήκους), Ο εχθρός μου (ταινία μεγάλου μήκους - σε διαδικασία παραγωγής), Αόρατη Όλγα (θεατρικό – ανάθεση εθνικού θεάτρου, Κανόνια και Τρομπέτες Θεατρικό – σε διαδικασία παραγωγής.)


Διακρίσεις
Η ταινία Το φως που σβήνει πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Λέτσε (Ιταλίας) το 2001, το 1ο βραβείο ποιητικής ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Μόσχας (2002), το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο διεθνές φεστιβάλ Καΐρου (2002), και το βραβείο κοινού στο μεσογειακό φεστιβάλ Κολονίας (2002). Το θεατρικό έργο Αξύριστα πηγούνια πήρε το 2004 το Α΄ κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα στο θεατρικό διαγωνισμό τού υπουργείου πολιτισμού. Η ταινία Το βουνό μπροστά πήρε το 3ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Μόσχας το 2010. Το Θεατρικό έργο Τα Μάτια Τέσσερα, πήρε το βραβείο Δραματουργίας Κάρολος Κουν 2010. Η ταινία Άπνοια πήρε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2010 το βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), καθώς και το βραβείο Κοινού.

Αντιστοιχισμένο περιεχόμενο

Η Ενημέρωση στην Ελλάδα και τoν Κόσμο