Εκδίδει βιβλίο όπου τον κατηγορεί για ελάχιστες ρήξεις με την εποχή Μπους.
Σφοδρή κριτική κατά του Μπαράκ Ομπάμα εξαπολύει με το νέο βιβλίο του ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης Ολιβερ Στόουν.
Στο βιβλίο με τίτλο ....«Η Ανείπωτη Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών», το οποίο συνυπογράφει με τον ιστορικό Πίτερ Κούζνικ, ο Στόουν παρουσιάζει μια προοδευτική ερμηνεία της αμερικανικής ιστορίας από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα.
Το βιβλίο των 618 σελίδων, που κυκλοφορεί την Τρίτη, ακριβώς μία εβδομάδα πριν από τις προεδρικές εκλογές, εκφράζει την απογοήτευση του Στόουν για την θητεία του Ομπάμα.
«Η χώρα την οποία κληρονόμησε ο Ομπάμα ήταν πράγματι σε κακή κατάσταση, αλλά ο Ομπάμα, κατά ορισμένους τρόπους, έκανε τα πράγματα χειρότερα…Αντί να αποκηρύξει τις πολιτικές του Μπους και των προκατόχων του, ο Ομπάμα τις διαιώνισε», γράφουν οι Στόουν και Κούζνικ.
Η εκλογή του Ομπάμα έμοιαζε με ένα είδος «εξιλέωσης για τις αμαρτίες ενός έθνους του οποίου η υπόληψη είχε αμαυρωθεί, όπως δείξαμε σε αυτό το βιβλίο, από ρατσισμό, ιμπεριαλισμό, μιλιταρισμό, περιβαλλοντική υποβάθμιση και αχαλίνωτη φιλαργυρία», τονίζουν.
Αλλά σε ζητήματα από την μεταρρύθμιση της Γουόλ Στριτ μέχρι το εθνικό σύστημα Υγείας και το Αφγανιστάν, οι συγγραφείς κατηγορούν τον Ομπάμα ότι δεν τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις του και συνέχισε τις πολιτικές του Μπους, τον οποίο καταδικάζει το βιβλίο.
«Το 2011, ο Ομπάμα αψήφησε τους ίδιους του νομικούς συμβούλους του και επέμεινε ότι δεν χρειαζόταν έγκριση από το Κογκρέσο για να συνεχιστεί η στρατιωτική δράση στη Λιβύη», γράφουν για την επέμβαση των ΗΠΑ.
Καταλήγουν, επίσης, στο συμπέρασμα ότι «ο μεγαλύτερος νικητής επί Ομπάμα ήταν η Γουόλ Στριτ».
«Η αποτυχία του Ομπάμα να αρθρώσει προοδευτικό όραμα φάνηκε επίσης στη μάχη για τις μεταρρυθμίσεις στο σύστημα Υγείας, που υποτίθεται ότι θα ήταν η υπ΄αριθμόν ένα πρωτοβουλία του…Η προσπάθειά του εκεί ήταν τόσο ελάχιστα δημοφιλής που έγινε θηλιά στο λαιμό των Δημοκρατικών στις εκλογές του 2010 για το Κογκρέσο», λέει το βιβλίο.
«Ο Ομπάμα δεν κατάφερε να δώσει τέλος σε έναν αιώνα ιμπεριαλιστικής κατάκτησης. Είχε μια κεντρώα προσέγγιση για την καλύτερη διαχείριση της αμερικανικής αυτοκρατορίας, αντί να προωθήσει έναν θετικό ρόλο για τις ΗΠΑ σε έναν κόσμο που εξελίσσεται με ταχύτατο ρυθμό», τονίζουν, σε άλλο σημείο οι Στόουν και Κούζνικ.
Για τις αμυντικές δαπάνες επί Ομπάμα, γράφουν ότι «ενώ έκανε περικοπές, απέσυρε στρατό από το Ιράκ, και άρχισε την απόσυρση από το Αφγανιστάν, μια καλοδεχούμενη αλλαγή από την υπερ-στρατιωτικοποίηση των ετών Μπους – Τσένι, ο Ομπάμα δεν έδωσε το καθοριστικό τέλος στην αυτοκρατορία που είχε ανάγκη να δει ο κόσμος από τις Ηνωμένες Πολιτείες».