Ξημερώνει 25η Φεβρουαρίου του 1973. Η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα κάτω από δικτατορικό καθεστώς. Όμως η νυχτερινή ζωή είναι στα πάνω της. Σάββατο βράδυ προς Κυριακή, ο Νίκος και ο Δημοσθένης....
, αδέλφια, πάνε με δυο κοπέλες στο κέντρο «Νεράιδα» στα Σεπόλια, όπου τραγουδούσε ο Καρουσάκης. Κάθονται σε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού κι αφού ήπιανε, τα δυο αδέλφια λένε στις κοπέλες να φύγουν. Ο Δημοσθένης δίνει μια παραγγελιά στην ορχήστρα να παίξει το τραγούδι «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη. Αν και ο τραγουδιστής είχε πει πως δεν θα δεχτεί παραγγελιές, έκανε μια εξαίρεση και ανακοίνωσε από το μικρόφωνο πως το επόμενο κομμάτι είναι παραγγελιά.
, αδέλφια, πάνε με δυο κοπέλες στο κέντρο «Νεράιδα» στα Σεπόλια, όπου τραγουδούσε ο Καρουσάκης. Κάθονται σε ένα τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού κι αφού ήπιανε, τα δυο αδέλφια λένε στις κοπέλες να φύγουν. Ο Δημοσθένης δίνει μια παραγγελιά στην ορχήστρα να παίξει το τραγούδι «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη. Αν και ο τραγουδιστής είχε πει πως δεν θα δεχτεί παραγγελιές, έκανε μια εξαίρεση και ανακοίνωσε από το μικρόφωνο πως το επόμενο κομμάτι είναι παραγγελιά.
Ο Δημοσθένης σηκώθηκε. Άρχισε να χορεύει μόνος του στην πίστα. Στην παραγγελιά, άλλωστε, η μοναξιά στην πίστα θεωρείται αυτονόητη. Δυο άντρες σηκώνονται και πάνε να χορέψουν δίπλα στον Δημοσθένη. Παρενοχλούν τον χορό του. Ο αδελφός του, ο Νίκος, παρακολουθεί. Τους γνωρίζει. Τον γνωρίζουν. Είναι αστυνομικοί. Ο Νίκος σηκώνεται από το τραπέζι έξαλλος. Βγάζει τον σουγιά του. Φωνάζει «Παραγγελιά, ρε!» και ορμάει στην πίστα. Σκότωσε τρεις ανθρώπους. Τραυμάτισε άλλους οχτώ.
Ο Νίκος Κοεμτζής γεννήθηκε στο Αιγίνιο Πιερίας το 1938. Ο πατέρας του ήταν μαχητής του ΕΑΜ και η οικογένεια είχε περάσει αρκετές δυσκολίες για τα πολιτικά φρονήματά της.
Το βράδυ του φονικού, ο Κοεμτζής είχε μόλις βγει από τη φυλακή για μικροκλοπή. Η ιστορία λέει πως γνωριζόταν με τα θύματά του. Ο ίδιος αργότερα το αρνήθηκε. Οι δυο αστυνομικοί που σκότωσε ονομάζονταν Δημήτρης Πέγιας και Εμμανουήλ Χριστοδουλάκης. Ο τρίτος, που βρισκόταν στην παρέα τους, ονομαζόταν Θωμάς Κορομάνης.
Η αστυνομία τον συνέλαβε λίγο αργότερα. Τους είπε πως θόλωσε, πως νόμιζε ότι θα κάνουν κακό στον αδερφό του. Οι εφημερίδες τον αποκαλούσαν «κτήνος». Ο κόσμος άρχισε να αποκαλεί τους δολοφόνους «κοεμτζήδες».
Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια. Όσοι οι φόνοι και οι τραυματισμοί που διέπραξε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η ποινή θα μετατραπεί σε ισόβια. Ήταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, που γλίτωσε τη ζωή του από την κατάργηση της θανατικής ποινής. Πέρασε άσχημα στη φυλακή. Ύστερα από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης, θα αφεθεί ελεύθερος υπό όρους. Ήταν 58 χρονών.
Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια. Όσοι οι φόνοι και οι τραυματισμοί που διέπραξε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η ποινή θα μετατραπεί σε ισόβια. Ήταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, που γλίτωσε τη ζωή του από την κατάργηση της θανατικής ποινής. Πέρασε άσχημα στη φυλακή. Ύστερα από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης, θα αφεθεί ελεύθερος υπό όρους. Ήταν 58 χρονών.
Πουλούσε για χρόνια την αυτοβιογραφία του έξω από την Ευελπίδων. Τις Κυριακές μεταφερόταν στο Μοναστηράκι, δίπλα από τους Διόσκουρους. Το βλέμμα του ήταν πάντα σοβαρό και κουρασμένο. Σου χαμογελούσε όμως αν τον πλησίαζες. Σου υπέγραφε και το βιβλίο αν το αγόραζες. Ήταν πάντα εκεί, πιστός στο ραντεβού του.
Ο Κοεμτζής συνέχισε το ίδιο πρόγραμμα για 15 χρόνια. Όμως μια μέρα του Σεπτεμβρίου του 2011 άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στον πάγκο, πουλώντας το βιβλίο της ζωής του. Σε συνεντεύξεις του έλεγε πως είχε μετανοήσει για την πράξη του. Πέθανε σε ηλικία 73 ετών.
Η ζωή του ενέπνευσε τον Διονύση Σαββόπουλο και έγραψε το τραγούδι «Το Μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» (η αυτοβιογραφία του, που έγραψε στη φυλακή, ονομαζόταν «Νίκος Κοεμτζής - Το μακρύ ζεϊμπέκικο»). Το 1980, ο Παύλος Τάσιος, σύζυγος της Κατερίνας Γώγου, σκηνοθέτησε την ταινία «Παραγγελιά», με πρωταγωνιστή τον Αντώνη Αντωνίου. Η υπόθεσή της είναι βασισμένη στο περιστατικό.
