H κυρία Ιωαννίδη μιλάει αποκλειστικά στο crashonline.gr για την δεύτερη συγγραφική της απόπειρα
Η αυτοβιογραφία μου είναι το δεύτερο εγχείρημά μου.
Έχω παρακολουθήσει μαθήματα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο … Δεν τα έχω πει ποτέ. Άλλωστε δεν πήρα δίπλωμα, εγώ είμαι καλλιτέχνης.
Να σας πω πως και στο σχολείο ήμουν καλή, έγραφα εκθέσεις που τις διαβάζανε στην τάξη. Διάβαζα αρκετά. Μάλιστα μαζί με τον μπαμπά μου που ήταν άνθρωπος της κουλτούρας αν και ήταν διευθυντής στη ΔΕΗ συγχρόνως ήταν και ζωγράφος αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο με καθηγητή τον Παρθένη, είχαμε γράψει μαζί ένα μυθιστόρημα και σε ένα διαγωνισμό της «Βραδινής» πήραμε το πρώτο βραβείο.
Δεν ήταν λοιπόν κάτι καινούριο για εμένα. Έγραψα το πρώτο βιβλίο γιατί αλλιώς θα πέθαινα. Έγραφα πάντα και έγραφα καλά, μπορώ να το υπερηφανευτώ. Τώρα γιατί γράφω την αυτοβιογραφία μου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που με βαραίνουν, που με τρώνε μέσα μου. Όλα αυτά θέλω να τα μοιραστώ.
Να σας πω πως όλα τα ονόματα που θα αναφερθούν μέσα και πέρασαν από τη ζωή μου είναι επώνυμα. Δεν επιδιώκω κάτι…όπως το να γίνω διάσημη. Γνώρισα τη διασημότητα! Η αναφορά θα γίνει με μεγάλη διακριτικότητα. Γράφω αυτό το βιβλίο γιατί περνούν τα χρόνια, μεγαλώνω και θέλω να αφήσω κάποιο στοιχείο γνωριμίας με τον κόσμο και να αποφορτιστώ κιόλας. Μεγάλο βάρος να κουβαλάς τόσα μυστικά. Θα προσπαθήσω να μην εκθέσω ανθρώπους. Να μην πω όμως ότι ο Σειλινός μου στέρησε ένα παιδί; Nα μην αναφερθεί; Άλλωστε το έχω πει τόσες φορές στα τηλεοπτικά. Όταν στα 16, 17 κάνεις εκτρώσεις πιστέψτε με κάτι χαλάει… Η μητέρα μου δεν το ήξερε, άλλες εποχές, πήγαινα με τις φίλες μου και έκανα εκτρώσεις… κάτι χάλασε. Είχε γίνει και μία ζημιά… Είχε ταλαιπωρηθεί ο οργανισμός μου. Είχα κάνει 4 εκτρώσεις. Δεν αφήνεις ένα παιδί να κάνει εκτρώσεις. Το προσέχεις!
Οι γονείς σας είχαν εγκρίνει τον Σειληνό ως σύντροφό σας;
Όχι δεν τον είχαν εγκρίνει ποτέ! Η μητέρα μου πίστευε πως κάποια στιγμή θα χωρίσω. Όταν πήρα την βαλίτσα μου και επέστρεψα στο πατρικό μου, η μητέρα μου- μου είπε «Μην λες τίποτα, απλά κοιμήσου».
Επίσης κάτι άλλο που θα αναφέρω είναι ότι την εποχή που έπαιζα την «Μεγάλη Μαγεία» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο στο θέατρο Αλίκη, όταν είχαμε διπλές παραστάσεις ο Φρέντυ καθόταν μόνος του. Νιώθω τύψεις για αυτό. Ο Φρέντυ ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής μου, ήθελε να έχω επιτυχίες. Να σταματήσω το θέατρο δεν το συζητούσε, αγαπούσε την δουλειά μου. Εγώ έπρεπε να σταματήσω, να του κρατάω συντροφιά… Όλα αυτά θα τα αναφέρω. Θα τα βγάλω από πάνω μου. Είναι σαν αρρώστιες.
