29 Αυγ 2014

Νένα Μεντή : «Η “Ευτυχία” είναι μια απόλαυση επικοινωνίας με τον κόσμο»

Την υποκριτική της δεινότητα και το πληθωρικό της ταλέντο τα έχει δείξει χρόνια τώρα τόσο σε θεατρικούς όσο και τηλεοπτικούς ρόλους...
Η Νένα Μεντή δεν είναι απλώς μια σπουδαία ΗΘΟΠΟΙΟΣ, αλλά μια ηθοποιός με εκτόπισμα, οι ερμηνείες της οποίας αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τη νεότερη γενιά.


Στην παράσταση όμως «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου», η οποία ανεβαίνει στο θέατρο ΚΗΠΟΥ από τις 25 έως και τις 29 Αυγούστου για πέμπτη σεζόν – ρεκόρ για τα ελληνικά θεατρικά δρώμενα – δεν ξέρει τί να πρωτοθαυμάσει κανείς. Την καθόλα άψογη παράσταση, την αριστοτεχνική σκηνοθεσία, του Πέτρου Ζούλια, ή το μοναδικό ρεσιτάλ ηθοποιίας που δίνει δύο ώρες επί σκηνής, καταθέτοντας την ψυχή της.

Έντονα φιλοσοφημένη και ιδιαίτερα χαμηλών τόνων μας μίλησε για όλους και για όλα και στηλίτευσε την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας, απαντώντας με περιεκτικό τρόπο στις ερωτήσεις μας, αλλά πάντοτε επί της ουσίας, κάνοντας ρήση το αρχαίο ρητό που λέει «ουκ εν τω πολλώ το ευ ,αλλά εν τω ευ το πολύ». Όταν τη ρωτήσαμε, αν ο ρόλος αυτός της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που υποδύεται τέσσερα χρόνια τώρα είναι ρόλος της ζωής γι αυτήν, μας απάντησε «Όχι μόνο η Ευτυχία, αλλά και η Εκάβη στο «Τρίτο στεφάνι» μου έδωσαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω τα «υλικά» της Νένας ηθοποιού που έχω μαζέψει χρόνια τώρα. Ποιος ξέρει όμως μπορεί στο μέλλον να μου δοθούν και άλλοι τέτοιοι σύνθετοι και ενδιαφέροντες ρόλοι. Εγώ, πάντως, νιώθω πολύ ενεργή ακόμη.

Εμείς σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε την παράσταση αυτή, γιατί είναι μία από τις καλύτερες που έχουμε δει την τελευταία πενταετία!

Η «Ευτυχία» εξακολουθεί να σαρώνει το σανίδι για πέμπτη συνεχή σεζόν. Που οφείλεται αυτό; Στην καθ’ όλα άψογη παράσταση, στην αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια ή στο ρεσιτάλ ερμηνείας που δίνεις επί σκηνής;

Σε όλα αυτά που αναφέρεις, αλλά ξεχνάς κάτι πολύ βασικό, το πρόσωπο και στη διαδρομή του ενός αιώνα που δεν υπάρχει πια. Και στα τραγούδια που ο κόσμος τα ανακάλυψε μέσα από την παράσταση. Τα ήξερε μεν ως σουξέ, αλλά δεν γνώριζε ότι τα έγραψε εκείνη.

Πόσο ψυχοφθόρος είναι ο ρόλος αυτός; Δε σε κούρασε πέντε χρόνια τώρα;

Καθόλου ψυχοφθόρος. Είναι μια απόλαυση επικοινωνίας με τον κόσμο. Αυτό που με κάνει να μην κουράζομαι είναι η απήχηση που έχει στον κόσμο. Αν δεν συγκινούσε τον κόσμο τόσο πολύ ,ίσως να ήταν…

Τι είναι αυτό που σε κουράζει στο θέατρο;

Η κακή συνεργασία με το σκηνοθέτη και όταν δεν δένει η «χημεία» με τους ηθοποιούς.

Υπάρχει κάποιος ρόλος ή έργο που να σε ιντριγκάρει και θέλεις πολύ να παίξεις;

Γενικά δε βάζω στο μυαλό μου τέτοιους στόχους. Έχω κάποια πράγματα που σκέφτομαι, αλλά αφορούν ένα “κλίμα” έργου και παράστασης, παρά κάποιο συγκεκριμένο ρόλο. Με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες στο θέατρο παρά οι ρόλοι. Και η “Ευτυχία” πιθανόν να μην είχε αυτό το αποτέλεσμα, αν δεν συνεννοούμασταν με τον Ζούλια τόσο πολύ καλά.

Η «έκπτωση» στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, πόσο επηρεάζει την ποιότητα;

Βλέπουμε παραστάσεις φτηνές, κακές με μια χυδαιότητα πολλές φορές που δεν έχουν σχέση με το οικονομικό. Αυτό έχει να κάνει με την αισθητική και το μυαλό των ανθρώπων που τις κάνουν. Έχουμε δει παραστάσεις πολύ χαμηλού κόστους, όπως και ταινίες εξαιρετικής αισθητικής και ποιότητας, που δεν ήταν υπερπαραγωγές και όμως είχαν μια σπάνια αισθητική και ευαισθησία. Χρόνια το βλέπουμε αυτό να συμβαίνει.

Πώς βλέπεις τις εξελίξεις στην χώρα μας;

Τα βλέπω μαύρα και σκοτεινά. Παρ’ όλο που είμαι πολύ αισιόδοξη, δε μιλάω μόνο για μένα, αλλά για τους νέους που είναι στον αέρα και τους γέρους που θέλουν να τους πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα. Ευτυχώς που εγώ μπορώ να αγοράζω τα φάρμακα από το πορτοφόλι μου. Μας εξαθλιώνουν και πρέπει να αντισταθούμε τουλάχιστον στο μυαλό μας και να μη παρασυρόμαστε από επικίνδυνα άκρα…

Τι θα συμβούλευες τους νέους που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην υποκριτική;

Δε δίνω συμβουλές. Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει αυτό που του λέει η καρδιά του, αυτό που θέλει. Και αν τα βρει μπαστούνια, δικό του το πρόβλημα. Θα λέει τουλάχιστον «αυτό ήθελα, αυτό έκανα» Αυτό είναι μεγάλο πράγμα τη ζωή. Ποιος κρίνει τον επιτυχημένο ή τον αποτυχημένο; Η άθλια κοινωνία που ζούμε; ΄Ετσι κι αλλιώς στους καιρούς που ζουν οι νέοι πρέπει να βρουν στο μυαλό τους τις αξίες τους, τα ιδανικά τους, την αξιοπρέπεια τους και αυτό δεν έχει σχέση με όποιο επάγγελμα κι αν κάνεις, αλλά από τη στάση ζωής σου…

Αντιστοιχισμένο περιεχόμενο

Η Ενημέρωση στην Ελλάδα και τoν Κόσμο